υπαμβλύτητα

η, Ν [ὕπαμβλυς]

(σημειολ.) ήχος που παράγεται επικρουστικά σε περιοχές όπου υπάρχει πύκνωση ή συλλογή υγρού, όχι όμως σε βαθμό που να προκαλεί αμβλύτητα.